Turquesa.

Verde brisa primaveral.
Auga turbia e sucia.

Onde está a liberdade? Onde está o frescor?

Vistos dende o lonxe, semellaban...
Aquel sombreiro de palla,
que se mecía, e se mostraba cómodo baixo o sol.

Semellaban libres.

Por que aquel verde... non era o convencional?
Era un verde, estremecedor.
Facíame sentir frío.
Frío e medo.
Escuridade nun burato, eso era.

Que máis da?
Mira, mira o que tes enriba.
O ceo segue sendo igual de amplo.
Igual de extenso e igual de tranquilo.
Seguirei soñando con ser esa andoriña que o atravesa,
sen vento en contra, e sen preocupación.

Angustia, pero que máis da?

O ceo segue sendo turquesa.