sábado, 5 de enero de 2013

Mañá n°1

Entón, nunha mañá fría de inverno, daste conta do triste que debe ser non ter que facer. Da pena que se saque a "relucir" con tanta despreocupación, tanto orgullo e tanta frecuencia o gran vacío cultural que reside en demasiadas cabezas.
O realmente triste é que se poña de moda unha actitude de ignorantes, na cal o modelo a seguir é calquera tipo prepotente, cos mesmos estudos ca un neno de 7 anos e que vive de aparecer na televisión en calquera dos programas que tanto están aflorando ultimamente. O típico "maquinita", onde o seu volume corporal é inversamente proporcional ao cerebral; que se dedica a ir por ahí de ricachón ou de triunfador, constantemente rodeado de mulleres todavía máis asquerosas e estúpidas, que se deixan manipular e degradar. Pero a esta xente non só se lles paga un verdadeiro pastón por facer o borrego en televisión, senón que se lle aclama como grandes descubridores ou salvadores, e todo o mundo os desexa traer á discoteca máis cercana para poder tocalos e sacarse unha foto xuntos.
Despois queremos que se nos respete nos outros países e que ninguén nos tome por descerebrados.

3 comentarios:

  1. non sabes canta razón tes...
    unha aperta!

    ResponderEliminar
  2. http://elmaravillosomud0dekelsey.blogspot.com.es/ no pretendo con esto hacer un spam, aunque lo parezca, estoy haciendo una campaña, desde mi experiencia contra el abuso, más bien el acoso escolar, si alguna vez te has sentido identificada, has sufrido por ello, o simplemente, te solidarizas, estaría bien que apoyaras la causa y leyeras mi blog, un bico.

    ResponderEliminar
  3. Acórdaraste de min? Non creo.
    Como che van as cousas amigo Pablo? Polo que vexo tes unha visión vastante deprimente da sociedade (con razón), pero tamén vastante xeralizada. Somos máis duns poucos os que en verdade razonamos, a pesar do que nos queiran facer ver, ti o que ves neses persoaxes é simplemente o esperpento do comercio, o ridículo e absurdo que nos quere facer vender.
    Sigue así meu, fustaríame falar contigo, non sabía que se che daba pola vea poética.

    ResponderEliminar