viernes, 29 de octubre de 2010

O nacemento do blog.

Todavía non teño clara a razón da creación deste blog, sempre me gustou escribir os meus pensamentos ou sentimentos para desafogarme. Nunca me plantexara a idea de crear un blog con este fin ata que un día, vin o blog de Daniel Barral de Jesús (http://www.avozdaecuridade.blogspot.com/). Realmente recoméndovos visitar o blog de Daniel, gústame moito. Seguramente o meu blog non chegue a ser tan bó coma o do meu amigo, poderíase considerar un intento frustrado, pero eu non o chamaría así. Quizais o blog mencionado antes fose algo que me movese a crear este, pero eu non quero facer un blog coma o de Daniel. O que eu quero é facer o meu blog, si, tal vez similar, pero nunca tratarei de facelo igual. Seguramente cando lea o blog de Polly me veña a inspiración (o cal me parece algo admirable), pero non polas ganas de facer algo que conte algo parecido, senón polas ganas de escribir sobre min ou sobre a miña vida para desafogarme e quizais chegar a crear tanta beleza coma no outro blog. Nunca me gustou escribir por forza (coma as redaccións do colexio, por exemplo), pero fago esto por placer. Gústame e digamos que me fai sentir ben. Para min é algo xenial poder compartir as miñas reflexións e sentimentos cos demais deste xeito tan sinxelo. Por outro lado, non existe a presión de que eu estea convosco falándovos de min, e probablemente vós leredelo cando eu non esté diante polo que me resulta máis agradable. Tampouco vos vou obrigar a ler isto. Haberá quen lle guste e o lea, e haberá quen non lle guste e deixe de ler. Pero a min iso dame exactamente igual. Claro que me gustaría que se comentasen as entradas, pero ao marxe diso, tamén escribo para min, coma se isto me axudase a sentirme mellor comigo mesmo.

Creo que xa abonda de presentación, e vouvos deixar, para comezar, unha entrada que escribín onte no meu tuenti (aínda que está en castelán, procurarei escribir en galego, porque me gusta máis, pero vouvos deixar de todos xeitos esta entrada en castelán porque me gusta):
Yo?
Si yo, claro. Pues yo soy yo, y cómo soy yo? Soy moreno, un poco alto, tengo el pelo marron oscuro y semi-largo. Dicen que soy listo porque se me da bastante bien el colegio (aunque no me guste... :S). Me gusta mucho hacer deporte porque me hace sentir bien y me gusta tener buena forma física. Me gusta en especial el piragüismo. Me parece un deporte ideal porque, aunque sea un deporte sufrido, si tu trabajas vas a obtener resultados y básicamente es eso. Además está genial porque viajamos a muchos sitios y nunca es igual (puede haber maratón, pista, promoción, descenso, travesía, barcos de equipo, puede variar con el tiempo que haga...). También me encanta la música. La música es parte de mi vida. Mi vida sería muy diferente sin música. Me gusta todo o casi todo tipo de música, aunque en especial el rock. Creo que mis amigos piensan que soy gracioso y buen chaval. Creo que les gusta estar conmigo porque nos lo pasamos bien, y aunque parezca un poco raro, me gusta hacerles reír y hacer q se lo pasen bien porque me siento útil y siento que les hago bien (por así decirlo). A veces me da alguna ''venada'' y hago cosas como espontáneas que nos hace pasarlo bien porque aporta como una pequeña dosis de locura.Muchos conocen la faceta graciosa y todo esto, pero solo algunos de mis amigos conocen la otra faceta. Quizás no lo parezca, pero a veces tengo mis momentos, y también soy comprensivo, y al margen de todas las tonterias y tal que hago para echarnos unas risas soy más profundo. Eso me gusta porque me hace diferente, y siento que no soy sólo alguien que hace reír, sino que también puedo hablar seriamente (por decirlo así). Me gusta entender a las personas y poder ayudarles con sus problemas.
Todavía no tengo muy claro por qué me he puesto a escribir esto, quizás sea porque me apetecía, porque he visto algo parecido que me gustó en el tablon de mi primo, por ambas cosas, o por otra cosa. Pero al fin y al cabo creo que me ha sentado bien.

2 comentarios:

  1. Amigo Pablo ( pistacho) Meu querido discipulo jajaja, alegrame saber que tamén comezas por estes lares dos "bloggers", ou tamén chamados bitácoras persoais.

    Grazas polo meu nomeamento no teu blog, alégrame que o meu blog sirva de inspiración para xente coma ti.

    Ante todo, saúdade e unha aperta.

    ResponderEliminar
  2. Moitas grazas!

    Por certo, desexoche moita sorte co teu blog e que prospere! Sempre que había que escribir no colexio era algo bastante pesado para min (resultábame difícil e aburrido escribir dun tema que me mandasen e sempre en plan descrición ou historia), pero grazas a o teu blog comecei aquí e descubrin o outro xeito de escribir. Agora escribir aquí para min deixa de ser algo obligatorio e aburrido, pasando a ser algo novo, distinto e ata especial digamos. Estou moi contento de adentrarme neste mundo. De novo, grazas.

    Para ti tamén, saúdade e outra aperta.

    ResponderEliminar