martes, 25 de septiembre de 2012

Amencer n°1

Entón chega ese momento no que sabes que tes que erguer a cabeza. Recordar o teu orgullo. Ou quizais o que tiñas. Ou quizais o que quixeses ter.

Tal vez só che queden escombros ou cinza, nunca sabes como acabarán as cousas. Non sei se está ben dicir que algo acabe ben ou mal. A palabra "acabar" en sí non é demasiado agradable, non si?

sábado, 22 de septiembre de 2012

Xuventude extraterrestre.

    Vivimos nun mundo froito de numerosas loitas e progresos, hoxe dominado pola globalización, as tecnoloxías... Ao longo dos anos numerosos personaxes e agrupacións mostraron o seu descontento ante as situacións que vivían: folgas, protestas, manifestacións... A ninguén lle gusta sentirse obligado, escravo nin inferior. Destes sentimentos, que case sempre cargaban contra a envexa, a codicia ou a crueldade; xurdiron todos estes tipos de agrupacións que protestaban polo cambio.

   Mais a día de hoxe, onde quedou todo ese espírito loitador e libertador? A maioría das xuventudes semellan abducidas pola rede, os móbiles... Coma se vivisen noutro mundo. Procuran manterse ao marxe de problemas tales coma o enorme número de persoas paradas, toda a xente que non ten con que sustentarse nin onde vivir... Por non esquecernos da política. "Que será iso? Que máis da, temos unha democracia, ou iso din, así que cando me toque votar xa mirarei o que fago".

   Podes ir pola rúa e preguntarlle a calquera adolescente sobre o movemento 15M; probablemente che dirá que si, que todo iso está moi ben e que lle parece xenial que se proteste. Para el claro que está ben, mirando desde a casa e manténdose ao marxe. Iso si, en canto a selección gana calquera título internacional todos saen á rúa a festexalo coma se non houbese mañán. Pero do mesmo xeito, cando de verdade hai que saír, e mobilizarse: "Ah, que ben, hai folga por algo, mañán perdemos a clase".

   Acaso non debemos pelexar polo mundo no que queremos vivir? Acaso non deberiamos unirnos ao 15M por unha verdadeira democracia con máis referendos para seren nós quen tomamos as decisións? Por que imos ser os títeres de políticos españois e europeos? A ninguén lle gustan os recortes, mostremos o noso descontento! España, xunto con outros países, non ten que ser a locomotora que saque a Europa da crise.

   Pero bueno, parece que á maioría da xuventude, quen imos herdar este mundo, nos da igual todo iso. Tal vez só queiramos ser pasaxeiros desta viaxe sen decidir o noso destino.